Zingend in je Renault, zonder cd-speler…

Renault maakt over het algemeen stille comfortabele wagens.
Met haar electrische voertuigen is afhankelijk van het weer en het wegdek zelfs enkel wat geluid te horen van de wind en de banden. De stilte beu en geen gesprekpartner of onderwerp, dan zet je de radio aan of speel je een muziekje van de cd-speler

…oh..wacht even, skip de cd-speler, niet een paar nummers voor- of desnoods achteruit, niet de hele cd, maar het hele apparaat.

Dat is wat Renault, in navolging van Peugeot overigens, is gaan doen.
Waar Peugeot het nog even beperkte tot de 208, en de speler heel voorzichtig op de optie lijst zette voor de die-hards, is Renault wat radicaler en schaft het hele apparaat af.
Wie voortaan een nieuwe Clio of Captur koopt, zal reeds zonder cd-speler moeten doen, ook niet op de optielijst.

Wel zijn de radio’s voortaan voorzien van een usb-poort, waar een portable harde schijf of, wat bescheidener, een usb-stick op kan. Ook is het mogelijk om de muziek draadloos te streamen vanaf een smartphone via BlueTooth naar de radio.

‘95% van de albums worden als cd verkocht‘, aldus Anne-Gaëlle Solé van de Belgian Entertainment Association (BEA).

Wie in zijn Renault nu nog naar zo’n album wilt luisteren, zal dat voortaan middels (bijvoorbeeld) een USB-stick moeten doen. Doorgaans hadden mensen vaak al geen originele cd’s in de auto liggen, om die bijkomende schade bij een eventuele inbraak te beperken.
Nu zal men dus niet meer van cd naar cd copieren, maar van cd naar usb, met als voordeel dat er veel meer op een usb-stick kan dan op een enkele cd.

Dat is dus gelijk einde oefening voor het cd’s wisselen (al dan niet tijdens rijden) en cd-wisselaars met hun mechanische (soms kwetsbare) cd-transport mechanismen.

Toegegeven, het geluid is kwalitatief wat minder dan van een cd.
Hoewel ook op een cd wel eens trukjes kunnen zijn toegepast qua compressie om alle nummers er op te laten passen, is dat bij een mp3 bestand meer regel dan uitzondering. De audiofiele-fijnproevers die dit verschil kunnen horen, zeker in een voor muziek weinig geoptimaliseerde ruimte zoals een auto, zijn op de vingers van 1 hand te tellen, en kunnen mogelijk nog kiezen voor een compromis met een zo hoog mogelijke bitrate.

Weinig aan de hand dus. Geen rondslingerende cd’s meer, die toch krasgevoeliger bleken dan de entertainmentindustrie ons in de 80-er jaren van de vorige eeuw wilde doen laten geloven, om over het effect van vingervlekken te zwijgen, en die soms kromtrokken in de speler wanneer de auto te lang in de (te) hete zon stond.

 Laden ...